Niet aaien? Waarom niet?

Als we samen op stap zijn, hoor ik baasje te pas en te onpas zeggen “niet aaien aub”, “nee meneer, liever niet aaien, hij is aan het werk”, “inderdaad mevrouw zo’n honden met een vestje mogen enkel door hun baasje geknuffeld worden”.

Waarom?

Aaien is een beloning, net zoals lieve woordjes en koekjes dat zijn! Als iedereen mij gratis trakteert, waarom zou ik bij mijn baasje dan nog helpen? Ik werk niet voor niks! Ik werk voor mijn knuffels, die lieve knuffels van mijn baasje, dat koekje dat ze zo héél soms uit haar zak tovert! Als ik super massages, zalige kriebels op mijn buikje en mega lekkere koekjes zomaar bij anderen kan krijgen, ga ik niet voor mijn baasje blijven werken… Ah nee, ik krijg méér en beter zomaar voor niks bij die anderen!
Nu ja, op een of andere manier is de job me blijkbaar op het lijf geschreven… De knuffels van anderen zijn meestal maar kort, de koekjes heeft baasje al gezien voor ik ze geroken heb, en voor elk kushandje dat men me toewerpt, krijg ik tien keer zoveel lieve woordjes van baasje als ik haar blijf volgen in plaats van die belachelijke man.

Nu wordt het érg vervelend en soms gevaarlijk als die gratis knuffels op het foute ogenblik een diepe indruk nalaten… Zo stond ik ooit met enkele dames te praten op het strand. De dame was erg geïnteresseerd in honden, gelukkig voor ons vooral in die puppy die een van de andere dames mee had. Na 20 minuten gebabbel op het strand – het strand nota bene, waar ik normaal los mag rennen, hoe zou je zelf zijn – uitte Valéas zijn ongenoegen met een jankerig gepiep, zijn teken dat hij het nu écht beu was en dat ik eindelijk moest stoppen met babbelen. “Ooooh! Schatje, ik heb je verwaarloosd!!!” en de dame drukte Valéas in haar enorme boezem. Ik was even bang dat ze hem zou stikken! Maar nee… Valéas vond de knuffel zalig… Ik had zelfs niet de tijd om weg te gaan voor Valéas opnieuw een klagerige jank liet onsnappen. En ja hoor, zijn vermoeden werd bevestigd! Hij verdronk opnieuw in mevrouw haar décolleté. Ik heb Valéas aan zijn leiband mee gesleurd, maar het kwaad was geschied. Hij heeft het hele weekend gepiept, gejankt, geblaft, gejodeld, gezongen,…
Valéas is van nature een verbale jongen: hij maakt meer en makkelijker geluidjes dan de gemiddelde hulphond. Zijn gastgezin en de trainers hebben tijdens zijn opleiding zijn zuchtjes en piepjes nooit beloond, waardoor hij eigenlijk héél flink was. Zijn verbale kantje was helemaal niet vervelend, integendeel, het was zelfs charmant!
Sinds die ongewenste intimiteiten, zet Valéas zijn keel open als hij iets écht wil en hij het nu niet krijgt. Als hij een hondenvriendje ziet en hij wéét dat hij eigenlijk zou kunnen spelen, als hij vrienden van ons ziet in de verte en hij hen niet snel genoeg kan begroeten,… Nu ben ik véél koppiger dan hij en bevries ik gewoon als hij weer eens begint. Zijn verbale kantje is na véél trainen opnieuw geslonken tot een aanvaardbaar niveau. Hij wéét echter dat de mensen hem horen, dat hij aandacht kan krijgen als hij jodelt en maakt daar af en toe – op de meest gênante momenten – nog steeds serieus misbruik van. Dit alles met dank aan de dame op het strand die hem dit twee jaar geleden heeft aangeleerd met twee knuffels. Ik ben toch slim hé! En snel dat ik nieuwe dingen leer!

Voor een blindengeleidehond kunnen ongewenste beloningen al snel tot levensgevaarlijke situaties leiden… Wanneer u een geleidehond ongezien elke week de traktatie van zijn leven geeft tijdens het wachten aan de kassa in de supermarkt, denk je dat hij dan twee keer zal nadenken als hij je aan de overkant van de straat ziet lopen de volgende dag?

Met gratis knuffels leid je ons af! Je lokt ons opzettelijk in de fout! Je leert ons stoute manieren! Je verwart ons… En je maakt het voor onze baasjes niet makkelijker, integendeel. Ze zijn constant op hun hoede voor aaiende handen. Ze zoeken constant uit of die gratis knuffel een euro liet vallen in ons kopje. Ze moeten extra strikt oefenen zodat we zeker rustig en gehoorzaam zijn, zoals iedereen van ons verwacht…
Kortom je maakt het ons beiden knap lastig met die gratis beloningen.

Als je mij zo super vindt, vertel het aan mijn baasje! Die begrijpt wat je wil zeggen, ik niet. Als je wil dat we zo voortdoen, steun dan onze school! Zo kunnen zij ons blijven nazorg geven en collega assistentiehonden opleiden voor andere personen met een beperking die zo’n kwispelende assistent aan hun zijde wensen.

Advertenties