Examen N°1

Zaterdag kwam Eiko opnieuw op bezoek, deze keer vergezeld van mijn papa, haar nieuwe baasje. We gingen opnieuw wandelen en Valéas en Eiko hebben zich weer enorm geamuseerd. Ook papa dacht dat Eiko zou stoppen met rennen, spelen, zwemmen, ploeteren, hollen, klimmen, etc maar niets was minder waar… Wel bleek ze iets vaker doof te zijn dan Valéas, maar of dat écht doof of Oost-Indisch doof was laat ik in het midden. Of ze zich zondag opnieuw een dagje voor ‘dood’ gebaarde – papa was écht ongerust vorige week maar zo was het vorig jaar ook al na een dagje solden doen -, weet ik nog niet…

Vandaag had ik examen en het is gegaan – ja ik ga niet maar mijn examen is wel gegaan ja! Voor het examen zou ik Valéas nog de kans geven om zich van zijn overtollige energie te ontdoen: een schriftelijk examen van vermoedelijk meer dan drie uur wil je niet maken met een klaarwakkere en hyperactieve hond aan je voeten. Zo vertrok ik samen met Anne-Catherine een kwartiertje vroeger dan voorzien van op kot en liet ik Valéas los op het grasplein, zo ver mogelijk van alle waterpartijen in de buurt. Hij holde, plaste, kwam terug, holde, sprintte, drolde, kortom hij deed alles wat hij moest doen en amuseerde zich te pletter. Toen we echter even een praatje maakten met een vriendin die terugkwam van een examen, verdween Valéas héél even uit mijn gezichtsveld. Even later zag ik hoe hij plots enorme jeuk kreeg aan zijn oor terwijl hij midden in die grote modderplas stond en instinctief zijn oor tegen de grond wreef. Toen ik hem riep, kwam hij as usual dolenthousiast terug. Hij zag eruit als een pierrot: half modder, half golden. Zo kwam het dat Valéas een half uur voor zijn eerste examen aan de universiteit werd afgespoeld in de douche door hulpvaardige kotgenootjes – dank u zeer A-C en Maarten – en ik met een pluizige, half natte, naar-natte-hond-geurende hulphond toekwam in de aula.
Tijdens het examen was hij superflink. Hij maakte amper lawaai – geen gebabbel, geknor, gejank of geblaf – raapte netjes mijn potlood op dat viel en luisterde heel goed naar de commando’s die ik hem toefluisterde. Na het examen kon het me dan ook niet schelen dat het wat miezerde: hij was erg flink geweest en mocht verder bewijzen hoe flink hij kon spelen in het park zonder in een beek terecht te komen. Hij bleef zowaar droog – ging over elke brug in plaats van soms eronderdoor – uitgezonderd het laagje regendruppels dat hij onmogelijk kon vermijden…

Waarde collega’s,

Vandaag ontdekte ik een aspect in het takenpakket van een (hulp)hond dat mij zéér goed is bevallen. Hierboven kan u lezen hoe u uw student dient te ontspannen wanneer hij/zij overgestresseerd is, vlak voor een examen. Indien uw baasje écht geen enkel examen heeft, kan u haar op die manier ook even afleiden van haar andere meest stresserende activiteit zoals vergaderingen, belangrijke etentjes, uitstapjes naar (schoon)familie, enzovoort. Dit is écht een aanrader: reuzeplezant, het baasje moest lachen én ik kreeg aandacht van de kotgenootjes! Variaties op het thema mag u mij altijd bezorgen. Lezersbrieven kunnen hier – indien u dat wil – ook worden gepubliceerd.

Stevige poot,

Valéas